‘Nee, ik heb liever dat ze alleen biologisch eet.’ Alle E-nummers ontcijferen en in de supermarkt de ingrediënten op verpakkingen doorlezen of er niks inzat wat ADHD kon triggeren. ‘Laat haar maar zitten dat is beter voor haar heupjes’ Ik zal hier heel eerlijk over zijn. Ik was vroeger een andere moeder.

Waarschijnlijk zullen de ouders met 1 kind dit maar een beetje raar vinden maar de ouders van meerder kinderen kunnen dit zeker wel begrijpen. Dus verrassing voor iedereen met de planning voor een tweede kind. We worden minder streng voor meerdere kinderen. Natuurlijk zijn er genoeg ouders die dezelfde regels hanteren en de teugels niet laten vieren. Maar ik kan voor mijzelf spreken als ik zeg dat serieus niet meer de energie heb om als een generaal dezelfde orders te geven. Ik weet nog toen Aurora geboren was ik allerlei boeken las over voeding en opvoeding. Geen ongekeurd hapje ging er door haar keeltje en vooral niet toegeven. Nu kom ik zelf uit een Surinaamse familie waar het hier niet raar is als je van kleins af aan met de pot meegaat eten. Daar hoefde ik niet veel van te weten. Ze was nog veel te jong. Een hapje proeven prima maar ze hoeft nog niet een bord rijst naar binnen te schuiven. Teveel kruiden en niet beginnen over al het zout dat ze wel niet naar binnen zou krijgen. Daar zou al snel verandering in komen.

Ik werd weer zwanger en nadat mijn tweede kind was geboren werd het allemaal een beetje anders. Ik weet nog dat het begon bij de borstvoeding. Waar Aurora op het uur haar melk (kunstvoeding) kreeg was het bij de tweede al snel besloten om het op aanvraag te doen. Dat was veel makkelijker, want wie had nou tijd om de tijd te letten? Ik niet. Het was gewoon borst eruit als ik een jengelende baby had. Na een paar maanden eigenlijk begon hij ook met mij en anderen mij te eten. Dat was sneller en beter. Hoezo een apart potje maken? Gewoon bij papa op schoot en mee eten. Met zes maanden begon hij met staan. Dus moesten er spullen verplaatst worden. Bij hem haal ik alleen mijn drinken was maar als wat te eten staat mag hij zich zelf wel helpen. Bij het doen van de boodschappen worden er ook geen potjes gekocht. Er word niet meer gezocht naar beruchte E-nummers. Ik ben druk een meisje van twee met haar kinder winkelwagen in de gaten te houden en in de tussentijd mijn kindje van 9 maanden te entertainen. En ergens daartussen nog de boodschappen in het wagentje krijgen en afrekenen. Als er dan minionijs tussen komt en kreukelfriet dan is het maar zo. In welk opzicht ben jij of iemand veranderd na het krijgen van kinderen?

xDeb.

Geld sparen en besparen. Het is een terugkomend onderwerp. Gewoon geld opzij zetten toch? Of gewoon bepaalde dingen laten staan en niet kopen? Ik schreef er al eerder een blog over toen ik nog alleen was met mijn partner. Maar hoe gaat het nu als je kinderen erbij hebt?

Ik heb een tijdje terug al een stuk hierover geschreven. Dat kan je hier lezen. Dat was geschreven voordat ik kinderen had. Je kan je voorstellen dat nu 2 jaar later met 2 kindjes erbij het een wereld van verschil is. En dat is het ook! In hoeverre zijn uitgaven nog te plannen? En hou je nog wel wat over? Ik deel mijn ervaring en hopelijk hebben jullie er nog wat aan, het werkt zeker voor ons.

1. Budget. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen. Maak een budget voor de maand. Voordat je je salaris binnen hebt verzamel je alles wat betaald moet worden. Vaste lasten eraf halen. Eventueel wat geld over voor leuke dingen en wat je over hebt sparen.
2. Schrijf alles op. Ik hou zelf een boek bij voor al mijn uitgaven. Probeer een maand al je uitgaven op te schrijven. Echt al je uitgaven. Je schrikt je rot hoeveel nutteloze dingen ertussen zullen staan en dat je makkelijk dingen kunt schrappen. Ook bij het boodschappen doen. Maak een lijstje en wijk er niet vanaf. Het is nog beter om de kids thuis te laten zodat ze geen onnodige dingen kunnen pakken.
3. Sparen. Ik hoor het je al zeggen. Je houdt niet genoeg over om te sparen. Dat hoeven geen honderden euro’s te zijn. Ookal heb je 7 euro over zet dat weg. Zie het als een begin van iets groters. Als je je aan je budget plan houdt kan dat bedrag groeien.
4. Streng zijn. Voor jezelf maar ook voor je kinderen. Ze hebben niet al het speelgoed van de wereld nodig. Ze hebben waarschijnlijk niet nóg meer kleding nodig.
5. Laatste tip is niey echt een besparingstip maar een tip om al het bovenstaande makkelijker te maken. Ga 1x in de zoveel tijd iets leuks doen. Een dagje weg, zwemmen noem maar op wat je budget toelaat. Dan is het minder erg wanneer je nee moet zeggen.

Dit zijn dingen die voor mij en mijn gezin goed werken. En waar ik mij ook aan probeer te houden. Natuurlijk is ieder gezin weer anders. Heb je nog nuttige tips? Stuur ze anders door.

XDeb.

Het is de week van borstvoeding. En aangezien ik mijn baby nog steeds borstvoeding geef vond ik het een mooi moment om er een artikel over te schrijven. Het is eigenlijk het meest natuurlijke wat een moeder kan doen voor haar baby en toch hangt er een taboe omheen waar we het vandaag de dag nog over moeten hebben.

Ik denk dat die eerste keer borstvoeding geven een van de beste momenten van mijn leven was.

Toen mijn eerste kind geboren was had ik geen flesvoeding in huis. Ik had geeneens een flesje. Zo vanzelfsprekend was het voor mij om mijn kind borstvoeding te geven. Dus toen zij niet wilde aanhappen en met geen mogelijk wilde drinken was ik teleurgesteld. Want dit was het beste wat ik haar kon bieden en zij wilde het niet. Vanaf dag twee van haar leven heeft zij kunstvoeding gehad. Vond ik dat erg? Ja. Had ik er wat aan kunnen doen? Nog meer dan wat ik al had gedaan? Lees: lactatiekundige, spuitje met buisje, noem maar op. Nee ik had alles gedaan zodat dat kleine mensje aan de borst ging maar het mocht niet zijn. Ongeveer een jaar later was ik weer zwanger. Nadat hij geboren was, na een heftige bevalling was hij zowat gelijk vastgeplakt aan mijn borst. Hij wilde niet anders. Ik denk dat die eerste keer borstvoeding geven een van de beste momenten van mijn leven was.

Dat veranderde al snel. Omdat hij zo graag aan de borst wilde hapte hij ook niet geweldig aan. Ik denk dat in die week erna ik de meest gruwelijke pijnen heb gehad. Ik dacht soms dat ik mijn kiezen kapot zou bijten bij die eerste aanhap als hij moest drinken. Als het weer tijd was voor een voeding zag ik ertegenop. Ik was zo dichtbij om maar gewoon te stoppen maar iets zei mij om toch door te gaan en dat dit tijdelijk zou zijn. Dat was het ook en nu zijn wij bijna negen maanden verder. Die kleine baby die zo makkelijk in mijn armen pastte is nu een mannetje van negen maanden die brutaal mijn borst vastpakt en zijn benen soms niet kwijt kan. Hoe lang ga je hem nog borstvoeding geven? Of geef je hem nóg borstvoeding? Is wat ik vaak hoor van mensen. Hij wilt het ook niet meer fulltime sinds hij mee eet maar ‘s nachts en ‘s ochtends vindt hij dat toch fijn. Na al die moeite die ik heb gedaan en alle pijn geef ik het hem maar zolang hij erom vraagt. Hopelijk is dat voor z’n achttiende.

Ik wil graag dat hij aangeeft wanneer hij er klaar mee is. En langzaamaan doet hij dat ook dus ga ik erin mee. Hij krijgt nog afgekolfde melk en zelfs dat drinkt hij niet helemaal meer op. Hij wilt vast voedsel en daar ben ik dan ook mee bezig. In plaats van een fles melk een boterham met boter of iets anders. Dat is zeker geen probleem. Voor mijn gevoel heb ik  langer de tijd gehad met hem aan de borst dan de meeste moeders. Afbouwen zullen we doen. Ookal zal ik het toch wel missen..

xDeb.