Papadag

Afgelopen jaar was er weer een verkiezing van irritantste woord van 2017. Je weet wel woorden die ondertussen je neus uitkomen of waar je je aan doodergert. ‘Me’ en ‘kids’ zijn een paar voorbeelden van woorden die gewonnen hebben. Dit keer zaten er ook een paar bij zoals papadag en genderneutraal. Nu krijg ik van het woord genderneutraal langzamerhand ook een lichte irritatie maar van het woord ‘papadag’ moest ik toch een beetje nadenken. Want waar iedereen het een slechte term vindt ben ik hier een voorstander van.

Wat betreft zorg voor de kinderen staan moeders in mijn ogen toch een beetje op eenzame hoogte.

de papadag zelfst.naamw. (m.) Uitspraak: [‘pɑpadɑx] Verbuigingen: papadag|en (meerv.) dag in de week waarop een vader geen betaald werk doet, maar voor zijn kind(eren) zorgt. Volgens het woordenboek. Niks mis mee zou je zeggen toch? Maar toch hebben heel veel ouders van tegenwoordig problemen met deze term. Want er is toch ook geen mama dag? Voor je kinderen zorgen doe je toch sowieso? Vader ben je iedere dag en niet een speciale dag in de week. Allemaal waar. En toch wil ik die dag hebben hoe je het ook maar noemen wilt. Wat betreft zorg voor de kinderen staan moeders in mijn ogen toch een beetje op eenzame hoogte. Meestal rennen de kinderen naar ons en hebben wij eindverantwoordelijkheid voor de kinderen. Voor ieder wissewasje rennen ze wel naar ons toe, is het zo erg om een dagje in de week zorgeloos wat te gaan doen? Niet dat het zorgeloos is want die kinderen blijven altijd in je hoofd maar dat terzijde. Feit blijft wij hebben het nodig, ik in ieder geval wel en zolang hier in Nederland zwangerschapsverlof voor mannen twee dagen is zal ik blijven pleiten voor een papadag.

 

x Deb.