Jouw kat is mijn kind niet

Juist. Nu zijn er veel verschillen tussen mensen die wel kinderen hebben en mensen die geen kinderen hebben. Het verschil in denkwijze van deze mensen daar kunnen duizenden boeken over worden geschreven en vaak zullen zij het ook nooit met elkaar eens zien. Maar dan zijn er ook nog de huisdiereigenaren die weer in hun eigen hokje thuishoren. Je hebt ze meestal wel in niveaus. Hele normale mensen die gewoon een huisdier hebben, ze te eten geven, ze uitlaten en alles wat er nog bijhoort. Maar dan heb je ook huisdiereigenaren die hun huisdier als kind zien. Ik ga het nu even generaliseren tot ‘kat’ dus met kat kan ik dan ieder huisdier bedoelen. Dit zijn de huisdiereigenaren op hoog niveau je kan ze vergelijken met mamas die bij de borstvoedingmaffia horen, je weet wel van die radicale.

‘ja ik heb zelf geen kinderen maar ik heb wel katten dus ik weet hoe je je voelt.’ Ik moest dat heel even laten bezinken.

Ik was laatst met iemand in gesprek en ik weet niet eens meer met wie maar ik was dus aan het uitleggen hoe ik nu als moeder mij vaak zorgen maak wanneer bijvoorbeeld ik niet thuis ben en haar nog niet naar de opvang wil sturen omdat ze niet praat. Ik verder uitleggen hoe ik mij voelde en toen zei de dame tegenover mij: ‘ja ik heb zelf geen kinderen maar ik heb wel katten dus ik weet hoe je je voelt.’ Ik moest dat heel even laten bezinken. Zit jij nu je katten met mijn kind te vergelijken? Serieus? Ik heb zo een bewering vaker gehoord van mensen maar nog nooit echt gericht op mij van ik snap je situatie want ik heb ook een huisdier. Ik weet ook niet of mensen in de gaten hebben hoe beledigend dit klinkt voor mensen met kinderen. Het is helemaal fantastisch dat je een kat hebt die je een goed gevoel geeft maar kom het aub niet vergelijken met mijn kind die ik negen maanden in mijn buik heb gedragen en gebaard. En dit is helemaal geen sneer naar mensen die een huisdier hebben hoor totaal niet. Ik weet zelf nog hoe ik een aantal geleden zeker anderhalve week heb moeten huilen omdat mijn parkiet Bert een spuitje kreeg terwijl hij maar drie jaar oud was. Mijn hart was gebroken en ik vind het nog steeds zielig als ik eraan denk maar ik zag het zeker niet als een verlies van een kind en zou hem ook nooit vergelijken met een kind. Waarom zijn er dan wel zoveel mensen die hun huisdier vergelijken met een kind? Terwijl het verschil zo groot is.

Ik zal het voor de rest maar laten hoe geïrriteerd ik hier wel niet van raak en gooi gewoon deze vraag in het universum. Lieve huisdiereigenaren kunnen jullie aub hier mee ophouden? Geen probleem om je hondjes en katjes in een wagen rond te rijden hoor doe wat je niet laten kan. Maar jouw kat is niet mijn kind.

Heeft iemand anders hier mee te maken gehad?

xDeb.