Vandaag is mijn baby, die ik eigenlijk al geen baby meer vind, drie maanden oud.
Prikjes al gehad bij de GGD en gezond als maar wezen kan.
Maar dat was niet de reden waarom ik uitkeek naar deze speciale dag.
Al weken geleden had ik al besloten dat ik oorgaatjes wilde laten schieten zodra zij drie maanden oud was.
Geen speciale datum hoor vind het gewoon een mooi moment en aangezien haar motoriek met de dag beter word was het perfect.
Nu zijn de meningen verdeeld over het schieten van oorgaatjes bij baby’s.
De een doet dat zo snel mogelijk en een ander laat het kindje zelf beslissen.
Ik, als haar moeder heb de beslissing genomen om dat nu te doen.
Vooral omdat ik en bijna elk meisje in mijn familie dat al vroeg heeft laten doen en omdat zij het nu niet bewust mee maakt.
Samen met mijn vader ben ik naar de juwelier gegaan om oorknopjes uit te zoeken.
De dame die Aurora haar oren ging schieten was heel leuk en goed met haar en wist haar goed af te leiden.
Na de eerste prik zag ik haar huilgezichtje aanwellen maar toen was het tweede oortje al gedaan.
Mijn vader heeft haar toen opgepakt en twee minuten later was ze alweer aan het lachen naar de caissière.
Het ging allemaal snel en het was veel minder ingrijpend dan ik had gedacht.
Hopelijk denkt Aurora er net zo over.
X Deb.
