en slaapt je baby al door? is denk ik de meest gestelde aan elke moeder waar dan ook ter wereld. hoe laat gaat hij naar bed? Slaapt hij in zijn eigen bed? Onschuldige vragen zou je denken maar ik denk dat de gemiddelde ouder er wel een beetje moe van wordt, ik tenminste wel. Zo ondertussen na 100x vragen. Mijn baby is eigenlijk allang geen baby meer en heeft ondertussen in haar korte leventje ieder slaapritme wat je kan bedenken weleens gehad. Van niet willen slapen, aldoor slaperig, om de paar uur wakker en ook de hele nacht doorslapen. Ik heb alles ook wel meegemaakt in die veertien maanden. De eerste weken van haar leven had Aurora het niet zo op borstvoeding dat ging haar allemaal veel te langzaam, dus zijn wij snel overgestapt naar de flesvoeding en daarbij ook flesvoeding. En wat hoort daarbij? natuurlijk de krampjes. Als ik ook maar bukte om haar in een bedje of wieg te leggen werd ze gelijk wakker en begon ze te huilen. Dat heeft een aantal weken geduurd. Toen kwam een soort hemelse periode waar zij ook de hele nacht doorsliep. Ik moest zelfs ’s avonds even opstaan naar haar kamer lopen en kijken of ze nog wel ademde. Want een baby slaapt toch niet de hele nacht door? nou deze dus wel. Wanneer ze dan ’s avonds wakker werd wilde mevrouw niet bij mij in bed en sliep ze verder in haar kamertje en haar eigen bedje. Wat was ik toch trots als mij toen werd gevraagd hoe ze sliep. ‘ja in haar eigen bed, ja hoor vanaf zeven uur al hoor.’ Maar ook aan die periode kwam abrupt een einde.

Het begon heel langzaam. Eerst een avondje bij mama in bed daarna een week weer niet, daarna twee dagen en ineens pak ik haar iedere avond en valt ze pas in slaap wanneer wij samen in bed gaan liggen. In haar eigen bedje gaat ze allang niet meer, ik moet het durven dan gilt ze zo twee uur lang door. (ik ben eigenlijk gestopt met tellen na drie kwartier daarna vond ik het zielig) Dus klimt ze in bed bij mij en ik moet wel zeggen zo erg vind ik het allemaal niet. Ze slaapt tenminste door. De hele nacht. Is het zo een probleem dat ze dat niet in haar eigen bed doet? Blijkbaar wel als ik af moet gaan op verbaasde gezichten wanneer ik het vertel. ‘Ben je niet bang dat ze er gewend aan raakt?’ Nou eraan gewend is ze al en ik nu eigenlijk ook. Ieder artikel wat ik lees over de slaap van kinderen zegt eigenlijk hetzelfde: Je kind moet in zijn eigen bed slapen. Je kind slaapt niet bij jou. Overigens heb ik de laatste tijd wel meer artikelen van experts gevonden die het tegendeel beamen. Zij noemen het co-sleepen. Lees hier een uitgebreid artikel  over op 24baby

Ik mag niet klagen. Mijn partner klaagt ook niet. Ik slaap nu iedere avond met baby in bed. Ik kan lekker aan haar haartjes ruiken, met dat warme wezentje knuffelen. Na een kwartier armen en voeten in je gezicht te krijgen heeft ze eindelijk de juiste positie gevonden en weet ik dat het een heerlijke nachtrust wordt. Van haar kant lijkt het mij ook wel fijn dat als ze wakker wordt zo een vertrouwd persoon bij je in de buurt is. Als je daar niet goed van slaapt weet ik het ook niet meer. In ieder geval schaam ik mij niet meer wanneer die grote vraag weer wordt gesteld. ‘Slaapt je baby door?’ Yup de hele nacht en ik ook. Samen.

X deb.