Moet ik vaak als antwoord geven. Ja, ik geef mijn dochter uit een potje te eten. Of ik geen tijd heb om wat klaar te maken? Nee hoor dat helemaal niet, vaak genoeg eet ze gewoon met de pot mee en niet in de blender of slowcooker maar letterlijk in een bordje een beetje prakken en zo erin. Maar wat ik toch het meest praktisch vind is toch een potje. Liefst die van Olvarit die de volgende dag nog gewoon en vloeibare vorm hebben ik heb namelijk merken gehad die na een dag in een soort van een cement veranderen en als ik het niet meer wil eten geef ik het ook niet aan mijn kleine meid.
Toen ik weer eens een dag mijn potjes aan het inslaan was bij de Dirk deed de caissière er iets langer over dan normaal dus deed ik mijn headphones af en glimlachte naar haar. (Ik had niet zo een zin om die dag met mensen te praten) dus herhaalde ze wat ze zei: ‘ik vertrouw die dingen nooit zo’ Ok fijn dacht ik niet dat ik om je mening vraag maar ga je gang joh ik heb geen haast. ‘Ik geef mijn kindjes alleen eten wat ik zelf gekookt, dit vertrouw ik nooit zo maar je moet het natuurlijk zelf weten altijd.’ Om maar gewoon beleefd te blijven zei ik dat iedereen het inderdaad zelf moet weten en dat moeders zelf weten wat het beste is voor hun kind. Ik pakte mijn en heb niet meer naar haar omgekeken. Ik dacht als jij lekker je doodgekookte groentes aan je kind wilt geven moet je dat zeker doen en laat ik je ook lekker met rust. Laat mij in het vervolg gewoon rustig mijn potjes Olvarit kopen.
X Deb.
Pakje (top en legging) Zeeman