Je kent het wel dat beeld van een moeder die liefkozend naar haar kindje kijkt terwijl ze hem borstvoeding geeft. Er is zelfs een emoticon gemaakt met precies dát beeld. Maar hoe verloopt dit nou precies wanneer je kindje ouder wordt? En is dat plaatje nog wel zo perfect en lief?
Ik ben moeder van twee kinderen, een meisje en een jongetje. Mijn dochter heeft vanaf haar geboorte omdat ze dat borstvoeding maar niks vond, flesvoeding gehad. Vond het altijd maar een dure grap. Om de anderhalve week was die ton melk leeg en moest ik een nieuwe kopen. Zo ging dat door totdat ze overging op vast voedsel en geen pap meer dronk. Bij een tweede gaat het hopelijk anders dacht ik altijd. Dat ging het ook. Mijn zoon ging gelijk aan de borst en hangt daar tot op de dag van vandaag nog aan. Al 13 maanden lang. Langer dan ik had voorgenomen. Langer dan ik had gedacht ook.
Het beeld.
Wanneer mensen denken aan een moeder die borstvoeding geeft zien zij vaak een vredige moeder met een rustig drinkende baby in haar armen. Klopt. Zo gaat het ook. Maar wat niemand vertelt of echt laat zien is hoe dat beeld is veranderd na een paar maanden. Of in mijn geval een dreumes van 13 maanden. Het begint een klein. Naarmate baby’s groter worden zijn ze ook bewuster en hun handjes gaan bewegen en op onderzoek uit. En dan heb je ineens snel door wanneer zijn nageltjes geknipt moeten worden want die o zo lieve baby krabt nu je hele borstkas open want je daar even te laat mee bent. Tanden. Dat zachte knabbelen wat je baby eens liefkozend deed kan ondraaglijk veel pijn doen wanneer er tanden aan te pas komen. Sommige baby’s lees: de mijne vinden het ook nog eens grappig wanneer een meter omhoog stuitert en auw schreeuwt na een onverwacht beetje. Aandacht. Vooral met een oudere zus die langs rent draait dat hoofdje soms met 100 kilometer per uur de andere kant op met uiteraard nog een tepel in de mond. En dan als laatste en zeker niet de minste, beweging.
Ineens is rustig aan 1 borst niet meer genoeg. Net als een hondje dat een lekker plekje zoekt om zijn zaakje te doen gaat mijn baby soms om de vijf seconden van de ene borst naar de ander. Daar zit je dan ‘s nachts met je beide tetten bloot en een besluiteloze baby.
Na 13 maanden is het zeker met pieken en dalen gegaan maar ik zou de ervaring voor gen goud willen missen. Dus ga ik door tot de kleine spruit niet meer wil. De ervaring is behoorlijk veranderd sinds wij aan dit avontuur zijn begonnen. Maar ondertussen ben ik heek handig erin geworden en gaat het leven gewoon door met het monstertje aan mijn borst.
Heb jij borstvoeding gegeven? Of geef jij nog steeds?
XDeb.
Geef een reactie