Het is de eerste week van oktober. Ik heb net twee weken heerlijk vakantie gehad en ik heb er al een beetje van kunnen proeven. Nog maar vier dagen. Alles aan mijn lichaam begint steeds meer pijn te doen. Ik krijg hevige griep. Nog maar twee dagen. Even doorbikkelen want het is bijna zover. Zaterdag is het nog maar uren aftellen en om half zes is het eindelijk zover. De dag waar ik sinds het begin van mijn zwangerschap naar uit keek, verlof. Mijn zwangerschapverlof is begonnen.
Er zaten dagen bij dat ik net mijn hoofd boven water hield
Half november is de kleine jongen geboren na een bevalling van ongeveer drie uur. Dat hele bevallingsverhaal, wat overigens niet zo fijn was schrijf ik later wel op. Onder het kadertje horrorbevallingen. Maar de kleine was er en wat was/is het een schat van een baby. Sliep alleen maar de hele dag en werd alleen om de drie uur wakker voor melk. Afgezien van kloven waar je u tegen zei en soms echt de pijn moest wegbijten. Gelukkig duurde dat maar een paar dagen. Later was hij wat vaker wakker maar gedroeg zich nog steeds voorbeeldig, dat gaf mij goed de kans om te wennen aan het zijn van een moeder van twee kindjes onder de twee jaar. Wat een leven. De tijd ging langzaam voorbij en ik kreeg een routine met allebei de kinderen. Er zaten dagen bij dat ik net mijn hoofd boven water hield qua hormonen en dagen waar alles van een leien dakje ging. Toen ik eindelijk helemaal aan alles gewend was kwam het einde van mijn zwangerschapsverlof in zicht. En hoe minder je erop probeert te focussen hoe sneller de dagen gaan. Ik zag er tegenop en daar kwam mijn eerste werkdag al aan.
Waar ik bij de eerste het eigenlijk verschrikkelijk vond om weer aan het werk te zijn valt dat met de tweede allemaal wel mee. Ik was ontspannen en kalm weer aan het werk. Het was fijn om weer even ongeveer acht uurtjes per dag gewoon Deborah te zijn in plaats van mama. Begrijp mij niet verkeerd ik vind het heerlijk om mama te zijn en het liefst ben ik dat ook voornamelijk en zou ik ook minder willen werken maar een beetje me-time, daar had ik ook behoefte aan zonder dat ik het wist. Dit keer ben ik ook stug doorgegaan met borstvoeding geven, in ieder geval zolang het kan volhouden. Met het werken is mijn melktoevoer niet teruggelopen omdat ik trouw om de drie uur kolf. Er zijn goede dagen en ook slechte dagen en het is ook vermoeiend om dan drie tot vier keer het werk te onderbreken om te gaan kolven op een werkplek die daar niet voor is ingesteld. Maar zolang hij nog borstvoeding wil ben ik bereid die moeite te nemen. Dus nee al met al gaat het heel goed en hoop ik dat het zo zal doorgaan.
xDeb.
Geef een reactie