Terwijl ik dit typ ben ik 32 weken zwanger maar het kan net zo goed 31 zijn. Ik ben niet meer wekelijks bezig welke ontwikkelingen mijn kindje doormaakt in de buik. Die e-mails over de nieuwe zwangerschap gaan meestal ongelezen mijn prullenbakje in. En deze zwangerschap vliegt letterlijk voorbij. Ik heb officieel last van het tweede kindje syndroom.
Waar ik eerst gedreven drie posts per week schreef zakte dat helemaal weg tot ik maanden niets meer deed.
Zoals sommige wel of niet hebben gemerkt heb ik al een aantal maanden, ja maanden niets meer geschreven. Heb zeer zeker mijn best gedaan om er in de tussentijd wat uit te krijgen maar ik kreeg mijzelf maar niet zover. Zo kwam ik erachter dat ik zwanger was. Al 12 weken ondertussen, bijna net zo ver als bij de eerste toen ik erachter kwam. En zo waar je bij de eerste bij moeheid even lekker op de bank een tukje kon doen ging dat nu niet aangezien ik een kleintje van anderhalf had rondrennen die ik ook nog aandacht nodig had. Zo begon ook het verslappen van schrijven voor mijn blog. Waar ik eerst gedreven drie posts per week schreef zakte dat helemaal weg tot ik maanden niets meer deed. Er kwam geen woord meer uit.
Wanneer je voor het eerst moeder wordt is alles nieuw, spannend en zit je overal nog bovenop. Bij de tweede zit nu al een tijdje in mijn routine als moeder en kan ik mij niet meer 24/7 focussen op dat kleine wondertje dat ook groeit in mijn buik. Daar komt het schuldgevoel. Ga ik goed genoeg mijn aandacht kunnen verdelen tussen die twee straks? Wordt de een jaloers op de ander? Gaat Aurora de baby überhaupt wel leuk vinden? Zorgen die bij de eerste niet eens in je opkomen maar het is nu het enige waar ik aan kan denken. Aan de andere kant omdat hun leeftijdsverschil zo klein is kunnen het ook de beste vriendjes worden. Wanneer de tweede is geboren zal het verschil precies 23 maanden en 2 weken zijn. Nog net geen twee jaar. Ik zie ze al samen spelen en van elkaar leren. En ik vertel mijzelf ook dat het allemaal zorgen door de hormonen zijn en dat het allemaal goed komt zodra de kleine er is.
Nu dat ik nog maar acht weken moet of zeven ondertussen. Ik weet het ook niet meer zo goed, mag ik wel zeggen dat het aftellen is begonnen. Nu alleen nog onthouden of ik mijn vluchtkoffer heb gelaten.
Deb.
Geef een reactie