Geloof het of niet ik was zo een foto makende, uitslovende, vier keer in de week gaande fit girl.
Ja zeker ik wilde niet dun zijn en 50 kilo wegen. Ik wilde 65 kilo aan spieren zijn.
Bikkel vier keer in de week naar de sportschool, fat burner pillen en proteïne shakes.
Toen werd ik zwanger…
Niet eens daar stopte het ik ging ook nog tijdens mijn zwangerschap hard in de sportschool ondanks mijn groeiende buik.
Weet nog dat ik iemand zelfs moest afsnauwen omdat ze zich afvroeg of het wel veilig was om zoveel te pressen tijdens mijn zwangerschap.
Met de hormonen erbij heb ik haar op z’n zachts gezegd dat ze kon opzouten en met haar eigen zaken moet bemoeien maar dat waren de hormonen, beloofd.
Deze foto was nog in de sportschool gemaakt.
Naarmate mijn zwangerschap vorderde deed ik ook wel minder maar ik ging nog wel.
Tot op een dag, geen speciale dag ik had er gewoon geen zin meer in en liet me gewoon gaan.
De sporttas bleef thuis en ik genoot van de laatste weken en kwam ondertussen zo een tien kilo aan.
Nadat de baby was geboren dacht ik ja ik ga gewoon weer sporten maar dat bleek wat moeilijker te zijn dan verwacht.
Na een hevige bevalling had mijn lichaam meer tijd nodig om bij te komen en mocht van de dokter voorlopig niet sporten, nog steeds niet.
Ik moet binnenkort nog een afspraak maken om te kijken of alles al beter gaat maar ik stel het steeds maar uit.
Tot die tijd staat die bus proteïne poeder naar me te kijken vanaf de koelkast.
Blijft de sporttas hangen aan de kapstok.
Tot die tijd kijk ik met weemoed terug naar die foto’s en hopen dat ik binnenkort mag beginnen met sporten.
XDeb.
Geef een reactie